top of page

39 | CUT

KATLEEN VINCK

OCTAVE VANDEWEGHE

TIMO VAN GRINSVEN

16.11.2018 - 09.12.2018

group exhibition at the Antwerp Art Pavilion

pictures by Benny Van den Meulengracht-Vrancx

Lees meer | Read more

CUT

Octave Vandeweghe, Katleen Vinck and Timo van Grinsven were invited by valerie_traan gallery to exhibit in the Antwerp Art Pavilion in the shadow of the MAS. They chose the mysterious title ⍧☋☨ for their exhibition. They were inspired by the archaeological and anthropological collections of the MAS, after Curator Annemie De Vos gave them a guided tour in the depot of the museum. The three artists exhibit new work that is related to artefacts and objects from archaeological excavations and sites, and to the collection and conservation of these objects in a museum. Like the pieces in the collection of the MAS, their artworks are artefacts, not of an old lost civilisation, but of our own time.


During their visit, the three artists became fascinated by visual languages that are no longer in use, by hieroglyphs that can no longer be deciphered. Hence the title of this exhibition: ⍧☋☨. And hence the strange signs they apply to the windows of the pavilion.


Octave Vandeweghe (1988) became known with his 'Cultured Manners', a confrontation between gems and cutlery, but here he shows three large objects. The first, a sarcophagus in the shape of a large crystal, is made of so-called cathedral glass, the hand-cast glass that was often used for homes and offices in the 1930s. A natural quartz crystal attached to a piece of steel bar and laid down on a mirror forms a paddle as if to conquer the river to the afterlife. And up on the wall hangs a piece of telegraph pole whose insulators have been replaced by pieces of quartz that carry energy rather than shield us from it. Time and again Vandeweghe uses contemporary objects or materials that he charges up with meanings from spirituality, religion or superstition.


In her work Katleen Vinck (1976) combines sculpture, architecture, scenography and photography. Her practice arises from a fascination for the symbolism of archetypal structures from nature such as caves and hills. She shows two large prints of carved and semi- elevated craters that place us in front of a riddle: what do we actually see here? Is it a lunar or an earthly landscape? Is it nature or culture? A crater or excavations? The result of a sudden disaster or a gradual process? She also shows a large grey bunker that seems to float on a thin metal base. Its title, ‘Legendary Land’, refers both to what has existed in the past and what may arise in the future. The artist once again plays with the contradiction between culture - nature, the clearly defined lines versus the fragility that time and erosion have brought.


Timo van Grinsven (1985) is known for assemblages in which he applies his own very own logic. The same goes for the series of graphic works he shows here. At first sight they seem to be frames filled with precise drawings and well-kept collages. But the logic behind what van Grinsven shows is recalcitrant. What are the strange drawings on the headgear of the man lying down and what does the ceramic on the frame refer to? What does van Grinsven mean by the words under the drawing of the flint: "This doesn't concern the future”? And are those eyes on top of the letters? We get glimpses of meaning, but time and again the world of van Grinsven escapes like water between our fingers. "Drawings are like a space in which you place things. The drawing sheet has a border, this border is not the end of the work. It is like a photograph, where an invisible world also moves around the cut- out reality," says the artist.

⍧☋☨ plays with three different but related oeuvres in which the division of objects, the making of cut-outs from landscape and time, the playing with layouts and categories, is a recurring theme.

(text Marc Holthof)

CUT

Op uitnodiging van valerie_traan gallery stellen Octave Vandeweghe, Katleen Vinck en Timo van Grinsven tentoon in het Antwerp Art Pavilion in de schaduw van het MAS. Ze kozen voor hun tentoonstelling de geheimzinnige titel ⍧☋☨ en lieten zich, via een rondleiding door conservator Annemie De Vos doorheen het depot van het MAS, inspireren door de archeologische en antropologische collecties van het Museum.


De drie kunstenaars stellen nieuw werk tentoon dat niet alleen verwant is aan de artefacten en objecten uit archeologische opgravingen en vindplaatsen, maar ook met het verzamelen en conserveren van die objecten in een museum. Het zijn, net als de stukken in de collectie in het MAS, artefacten, niet van een oude verloren gegane beschaving, maar van onze eigen tijd.


Bij hun bezoek raakten de drie kunstenaars gefascineerd door beeldtalen die niet meer in gebruik zijn, door hiërogliefen die niet meer ontcijferd kunnen worden. Vandaar de titel van deze tentoonstelling: ⍧☋☨.
En vandaar de vreemde tekens die ze aanbrachten op de vensters van het paviljoen.


Octave Vandeweghe (1988) raakte bekend met zijn ‘Cultured Manners’, een confrontatie tussen edelstenen en eetgerei, maar toont hier drie grote objecten. De eerste, een sarcofaag in de vorm van een groot kristal, is gemaakt in zgn. kathedraalglas, het met de hand gegoten troebele glas dat veel gebruikt werd voor woningen en kantoren in de jaren dertig. Een natuurlijk kwartskristal bevestigd aan een stuk betonijzer en neergelegd op een spiegel vormt een paddel als om de rivier naar het hiernamaals mee te overwinnen. En omhoog aan de muur hangt een stuk telegraafpaal waarvan de isolatoren vervangen zijn door stukken kwarts die eerder energie dragen dan er ons van afschermen. Telkens weer gebruikt Vandeweghe hedendaagse voorwerpen of materialen die hij oplaadt met betekenissen uit de spiritualiteit, de religie of het bijgeloof.


Katleen Vinck (1976) verbindt in haar werk sculptuur, architectuur, scenografie en fotografie. Haar praktijk ontstaat vanuit een fascinatie voor de symboliek van archetypische structuren uit de natuur als grotten en heuvels. Ze toont twee grote prints van bewerkte en halfverheven kraters die ons voor het raadsel plaatsen wat wij hier nu eigenlijk zien. Is het een maan- of een aards landschap? Is het natuur of cultuur? Een krater of opgravingen? Het gevolg van een plotse ramp of een geleidelijk proces? Ze toont ook een soort grote grijze bunker die op een dun metalen onderstel lijkt te zweven. ‘Legendary Land’ heet het werk dat zowel verwijst naar wat in het verleden bestaan heeft, als naar wat in de toekomst nog kan ontstaan. De kunstenares speelt opnieuw met de tegenstelling cultuur - natuur, de strak afgelijnde lijnen versus het brokkelige die de tijd en de erosie hebben aangebracht.


Timo van Grinsven (1985) is bekend om zijn assemblages waarin hij een heel eigen logica hanteert. Hetzelfde geldt voor de serie grafische werken die hij hier toont. Het lijken kaders gevuld met precieze tekeningen en verzorgde collages. Maar de logica achter wat van Grinsven hier toont is weerbarstig. Wat zijn die vreemde tekeningetjes bij hoofddeksel van de liggende man en waar refereert het keramiek op dit kader naar? Wat bedoelt van Grinsven met de tekst onder de vuursteen “This doesn’t concern the future?” en zijn dat oogjes bovenop de letters? Telkens ontwaren wij een betekenis, maar telkens weer ontsnapt de wereld van van Grinsven tussen onze vingers. “Tekeningen zijn zoals een ruimte waar je dingen in plaatst. Het blad van de tekening heeft een grens, deze grens is niet het einde in het werk. Het is zoals bij een foto, waar zich om de uitgesneden werkelijkheid ook een onzichtbare wereld bevindt,” aldus de kunstenaar


⍧☋☨ speelt met drie verschillende maar verwante oeuvres waarin het opdelen van objecten, het maken van uitsneden uit landschap en tijd, het spelen met indelingen en categorieën, een terugkerend thema is.

(tekst Marc Holthof)

  • instagram
  • facebook

valerie_traan gallery

|

valerie_troost gallery

|

|

reyndersstraat 12

|

2000 antwerp

|

hertstraat 9

|

8400 ostend

thu-fri-sat 2-6 pm or by appointment |

belgium |

+32_475 75 94 59 

sat-sun 2-6 pm or by appointment |

belgium |

+32_475 75 94 59

bottom of page