FUNDAMENTS is een eerste solotentoonstelling van Linde Freya Tangelder (Destroyers/ Builders) bij Valerie Traan Gallery, waarin zij reflecteert op de aspecten die haar praktijk funderen en een overzicht biedt van de ontwerpen en processen die haar werk typeren.

In de binnen- en buitenruimtes van de galerie presenteert Linde een collectie gelimiteerde stukken, die ze speciaal voor deze gelegenheid heeft geselecteerd en ontwikkeld en waarin ze vroegere en nieuwe werken samenbrengt en verbindt. De tentoonstelling is daarmee een weloverwogen terug- en vooruitblik op de dynamieken die een praktijk voeden, op keuzes die zijn gemaakt en op een artistieke identiteit die zich steeds nadrukkelijker aftekent.

Al sinds het begin van haar ontwerppraktijk omarmt Linde Freya Tangelder haar genegenheid voor de architectuur, zowel actueel als historisch als over de grenzen van culturen heen. Ze vindt er structuren en methodes, vormen en materialen die ze implementeert in sculpturale meubels, ingrepen en objecten die met hun schaal de mens tegemoetkomen. Het zijn elementen die haar treffen, niet zelden ontroeren en veelal te herleiden zijn tot een zekere essentie van noodzakelijkheid, waarbij de architectuur instaat voor elementaire bescherming en een vitale vindingrijkheid.

Toch zou het onjuist zijn te besluiten dat het verband met de architectuur Linde Freya’s benadering volkomen verklaart. Veeleer is het een grondslag waarop ze voortbouwt, een basis die ze verruimt met gevoeligheden waarvan ze soms pas gaandeweg te weten komt hoezeer ze haar kenmerken. Zoals haar omgang met contrasten, haar neiging om het industriële in aanraking te brengen met manuele, zelfs uiterst arbeidsintensieve procedures. Of hoe ze een interactie uitlokt tussen open en gesloten volumes, tussen wat vloeit en rigide rechtdoor gaat, tussen oppervlakken die het licht gul weerkaatsen of het net onomkeerbaar absorberen.

Met FUNDAMENTS formuleert Linde Freya Tangelder dan ook een zekere tussenstand. Een introspectieve presentatie waarin ze recent en nieuw werk introduceert en verworven realisaties en inzichten herinterpreteert, nog verder uitgedaagd door maquettes en stalen die zich doorgaans schuilhouden op de schappen in haar atelier. Het staat haar toe om haar eigen denkwegen te traceren, om de motieven te duiden die haar handelingen aansturen. Evengoed is het een conclusie, voorlopig maar niet voorbarig, bij een verbintenis tussen Linde Freya en Veerle Wenes die zich doorheen de jaren heeft ontplooid, inmiddels op een punt is aanbeland dat meer dan voorheen perspectieven inhoudt.

Het uit zich in een expositie in de galerie die zich als een landschap laat verkennen en een diverse benadering vat in een coherent beeld. Met warme tonen van een Bazelse zandsteen, door Linde Freya pas sinds onlangs voor het eerst toegepast, die zich doorzetten in een leuning van baksteen, nazinderen in het textiel en onbehandelde eikenhout, om uiteindelijk te stranden in de weerspiegeling van het koele, met de hand geschuurde aluminium en het mond-geblazen glas. Hoge en lage volumes wisselen elkaar af, vullen elkaar aan en leiden de bezoeker langs verticale vlakken naar buiten, waar een lithostenen pad uitmondt in een vijver die ingetogen klatert, zijn glooiende aluminium wanden omsloten door het weelderige groen.