Art at STATIONSTRAAT 182, Aalter
D.D.TRANS
ANNEMIE AUGUSTIJNS
BART BAELE
GERT SCHEERLINCK
25.11.2016 - 27.11.2016
initiated by D.D. Trans & valerie_traan gallery
pictures by Chantal Verheye
De twee andere kunstenaars kende ik nog niet. Shame on me, zo blijkt. Bart Baele is met zijn fascinerende hersenkronkels alvast een kunstenaar om te ontdekken. Een foto van King-Kong in een door hem geschilderde landschap uit zijn achtertuin verwerken is hier niet gratuit. Het is een reflectie over mannelijke macht over vrouwelijke, maar ook een bevraging van wat een huiselijke vrede, huiselijkheid tout court precies inhoudt. Vroeger had elk gezin wel een landschapsschilderijtje hangen dat houvast biedt, geruststelling, troost misschien. Bij Bart verdwijnt die houvast. Het landschap houdt een gevaar in, dat veelal uit het onverwachte komt. Weg rust.
Het helpt om te weten dat hij zich op dit ogenblik verdiept in het werk van de Griekse filosoof Heraclitos. ‘Alles stroomt’. Niets heeft een vaste betekenis, alles is onbestemd. Geen rust dus. Spendeer wat tijd in de kamer op de eerste verdieping, die hij tot een soort boudoir omdoopte, om dit beter te vatten.
Ik viel als een blok voor het werk van Annemie Augustijn, wiens foto’s de tweede zaal inpalmen. Voor deze tentoonstelling is ze op pad gegaan in Aalter, zoals steeds op zoek naar overblijfselen van gebouwen uit de decennia na de Tweede Wereldoorlog, tijden waar de liefde voor en het geloof in vooruitgang zo diep ingeworteld zaten. Niet dat ze de meest glorieuze bouwsels opzoekt, ze laat zich evenzeer ontroeren door gewone, soms banale architecturen. Soms vervallen, soms op het punt om te worden vernietigd, maar niet noodzakelijk zo. Hoewel ze steeds sporen dragen van onvermijdelijke slijtage, staan ze ook symbool voor standvastigheid. Onverzettelijkheid tegen de doorheen de jaren groeiende tekenen van verval.
Annemie vertelt me dat ze esthetische kwaliteiten zoekt in plekken die er misschien geen bevatten. Wat mij betreft lijkt ze juist uit deze plekken een nieuwe esthetiek te creëren, die voor niemand anders zichtbaar zou kunnen zijn. Op het eerste zicht kunnen de beelden koud en formeel ogen, maar laat je niet misleiden: haar werk barst van respect en liefde voor haar onderwerp.
Een zeer diverse groep kunstenaars in ‘art at STATIONSTRTAAT 182’, maar is er iets dat hen bindt?
(tekst The Art Couch )
groepstentoonstelling | Art at STATIONSTRAAT 182
Met alle respect, Aalter is niet meteen een stad die je met een bruisende culturele scène zou associëren. Daar kan alleszins voor drie dagen een verandering in komen: van vrijdag 25 tot zondag 27november vindt er namelijk een ‘pop-up’ tentoonstelling plaats van vier veelzijdige kunstenaars, in een huis dat dienst deed als slagerij en binnenkort wordt gerenoveerd. TheArtCouch mocht alvast een kijkje gaan nemen.
De tentoonstelling kwam er op initiatief van kunstenaar Frank Tuytschaever, alias D.D. Trans, in samenwerking met galerie Valerie Traan. D.D. Trans neemt zelf de eerste kamer in beslag, waar hij een mix van ouder en nieuw werk toont. Zoals steeds vormt zijn werk een reflectie op eenvoudige voorwerpen, die hij op een vaak humoristische manier naar zijn hand weet te zetten. Elk werk is een beetje een herontdekking van deze gewone zaken. Tevens een uitnodiging om je te verbazen voor hoe fragiel onze ‘kennis’ is van de dingen die we dagelijks zien: een kleine ingreep kan plots zoveel andere betekenissen en associaties in werking brengen.
Verspreid over een kamer op de eerste verdieping en de derde zaal beneden heeft conceptuele kunstenaar Gert Scheerlinck zijn intrek genomen. Onachtzame bezoekers zouden een gelijkenis kunnen zien met het werk van D.D. Trans, nochtans zijn er wezenlijke verschillen. Een interventie van de kunstenaar op de werken vervormt hier niet de betekenis van wat je ziet, maar doorgrondt het juist, geeft de betekenis meer diepgang. Die interventie is overigens zeldzaam bij Gert, de werken die hier getoond worden zijn in die zin niet toonaangevend voor zijn andere werk. Meestal laat hij vanuit de ‘dingen-zoals-ze-zijn’ een nieuwe betekenis opborrelen, in plaats van de werken zelf te veranderen.
Niet hier dus, en wellicht is het huis er de reden van. In twee installaties stelt hij zich de vraag hoe de mensen die hier woonden leefden. Meer bepaald welke dromen ze koesterden, en of deze dromen al dan niet zijn uitgekomen. Volgens Gert geeft de ruimte waarin zijn werken vertoeven er ook betekenis aan. Afhankelijk van de ruimte waarin ze worden getoond kan de interpretatie ervan dan ook volledig anders zijn.