Booklaunch of Putting up walls
BABS DECRUYENAERE
booklaunch of Putting up walls
The launch of the booklet "Putting up walls" will be presented accompanied by new stone stacks and photographic work by Babs Decruyenaere.
from 12.11.2021 on
images by Ligia Poplawska and Babs Decruyenaere
Fragment of booklet "Putting up walls"
"Heal that which would otherwise remain broken
‘To want to make something complete,
to need to bring things back together,
you have to know what separation feels like,
feel dispersion’
Edmund de Waal, ‘Letters to Camondo’, 2021
It might be on a beach in northern France, near Cap Gris-Nez, or in a bend of De Schelde in Kruibeke that Babs Decruyenaere finds the objects for her work: pebbles, cobbles, small and large stones, sometimes remnants of construction waste or a ceramic shard.
Babs Decruyenaere strolls, searches, and observes. She bends over, picks something up, examines and touches it, selects, decides, keeps it, or throws it away. Call it a ritual, this constantly repeated sequence of searching, looking, bending over, and feeling. It is a minimalist pantomime that she performs solitarily and that brings her rest time and again.
This ritual of searching and gathering - this performance without spectators - is an inseparable part of her work. Invisible to the spectator, essential to the artist."
Fragment uit booklet "Putting up walls"
"heel maken wat anders gebroken blijft
‘To want to make something complete,
to need to bring things back together,
you have to know what separation feels like,
feel dispersion’
Edmund de Waal, ‘Letters to Camondo’, 2021
Het kan op een strand in Noord-Frankrijk zijn, in de buurt van Cap Gris-Nez, maar evengoed in een bocht van de Schelde in Kruibeke dat Babs Decruyenaere de voorwerpen voor haar werk vindt: kiezels, keitjes, kleine en grote stenen, soms restanten van bouwafval en een scherf keramiek.
Babs Decruyenaere wandelt, kijkt en zoekt. Ze bukt zich, raapt iets op, bekijkt en betast het, kiest, beslist, houdt het bij of gooit het weer weg. Noem het een ritueel, deze steeds herhaalde opeenvolging van zoeken, kijken, bukken en voelen. Het is een minimalistische pantomime die ze solitair uitvoert en die haar steeds weer tot rust brengt.
Dit ritueel van zoeken en verzamelen - deze performance zonder toeschouwers - maakt onverbrekelijk deel uit van haar werk. Onzichtbaar voor de kijker, essentieel voor de kunstenares."
Eric Rinckhout, Antwerpen augustus 2021