Maskerade, 2019
_Geboren in 1988, Deurne, België
Woont en werkt in Antwerpen
Sine van Menxel beoefent een heel concrete soort fotografie. Het fysieke, experimentele werk in de donkere kamer of ‘doka’ is in haar kunstpraktijk cruciaal. De reden om met een ogenschijnlijk gedateerd medium als analoge fotografie te werken, heeft niets met nostalgie te maken, maar met het verlangen om dit medium en zijn machinerie van binnenuit te verkennen en te bespelen, om er in dialoog mee te treden. Gezien dit werken ‘van binnenuit’ hoeft het niet te verwonderen dat ze, op een letterlijke, lichamelijke wijze, zelf soms in haar werk aanwezig is. De baadsters is een reeks van 5 foto’s, gemaakt kort na het begin van de eerste lockdown. Van een kort tevoren gemaakte reis had ze een paar negatieven bij, onder andere een van bovenuit genomen beeld van een zee. Ze heeft de vergroter en fotopapier op de vloer geplaatst, is zelf op het papier gaan zitten, en heeft zichzelf, in een aantal variaties, gedeeltelijk in het beeld geplaatst. Baadsters vormeneen geliefd motief in de Westerse kunstgeschiedenis, maar evengoed zien we hier de universeel-menselijke, alledaagse activiteit van het zich wassen en verzorgen. Tegelijk verwijst het ook naar de processen in de spoelbak van de doka, met zijn eigen, materiële wetmatigheden: het fotopapier wordt ondergedompeld in water en daarna te drogen gehangen. Een ander exemplarisch werk bestaat uit 2willekeurig uitgesneden ‘proefstrookjes’. Toen ze die vergeten proefjes vastnam, vond ze het mooi hoe deze toevallige uitsnijdingen van de afbeelding van een wolkenhemel die ruimte zonder begrenzingen ineens kadreerden. In de hoeken zijn witte cirkels te zien: waar magneten de proefstukjes op hun plaats hielden voor de belichting. De cirkels deden Van Menxel onwillekeurig aan iets denken: dat zonnen in kindertekeningen zich vaak in een hoek van het blad bevinden.
_ Born in 1988, Deurne, Belgium
Lives and works in Antwerp
Sine van Menxel practices a very concrete kind of photography. The physical, experimental work in the darkroom is crucial in her artistic practice. The reason for working with an apparently dated medium like analogue photography has nothing to do with nostalgia, but with the desire to explore and play with this medium and its machinery from the inside, to engage in a dialogue with it. Given this working 'from within', it is no surprise that, in a literal, even physical way, the artist herself is at times present in her work. The Bathers is a series of five photographs, taken shortly after the start of the first lockdown. From a recent trip, she carried a few negatives, including an image of a sea taken from above. She placed the enlarger and photo paper on the floor, sat down on the paper and, in several variations, partially inserted herself to the image. Bathers are a cherished motif in Western art history, but we equally observe the universal-human, everyday activity of washing and grooming oneself. At the same time, it also refers to the sink of the darkroom, with its own material laws: the photographic paper is immersed in water and then hung to dry. Another exemplary work consists of two randomly cut 'test strips'. When she held these forgotten samples, she liked how these random cut-outs of the image of a cloud sky suddenly framed that space without boundaries. White circles can be seen in the corners: where magnets held the test pieces in place for illumination. The circles reminded Van Menxelunconsciously of something: that suns in the drawings of children are often located in a corner of the sheet.